امام علی(ع) یکی از ویژگی‌های با تقوایان را امانت داری و محافظت از آنچه خداوند به آنها امر کرده می‌داند و می‌فرماید:

« ...لا يضيع ما استحفظ...؛ پرهيزگار آنچه را به او سپرده‏اند ضايع نمي‏کند».[1]

یکی از این امور، نمازهاي پنجگانه است. خداوند متعال مي‏فرمايد:

«حافظوا علي الصلوات و الصلوه الوسطي؛ بر نمازها و نماز ميانه محافظت کنيد».[2]

«والذين يومنون بالاخره يومنون به و هم علي صلاتهم يحافظون؛ و کساني که ايمان به آخرت آوردند، ايمان به قرآن و کتاب خدا آوردند و آنها بر نمازشان محافظت مي‏کنند».[3]

محافظت بر نماز از صفات اهل ايمان به قرآن و معاد شمرده شده است.

مراد از محافظت، محافظت بر اوقات و حدود و مراعات آداب و شرائط و مداومت بر آن است و عکس محافظت، سستي و کاهلي در امر نماز و خصوصيات آن است.

نیز از بزرگترين اموري که حفظ آن بر ما واجب است کتاب خداوند و اهل‏بيت پيامبر(ع) است؛ يعني همان دو گوهر گرانبهایی که در حديث ثقلين آمده و حفظ اين دو، توجه و عمل به دستورات آنها و محبت آنهاست.

مولي علي (ع) نيز در نهج البلاغه مي‏فرمايد:

 «و استتموا نعمه الله عليکم بالصبر علي طاعه الله و المحافظه علي ما استحفظکم من کتابه؛ با صبر بر عبادت و بندگي خدا و با محافظت بر کتاب خدا و آنچه از شما در آن خواسته بر آن محافظت کنيد، نعمت خدا را بر خود تمام کنيد (اگر اطاعت و حفاظت کرديد خداوند نعمت خود را بر شما تمام خواهد کرد.»[4]

[1] - نهج البلاغه، خطبة 193.

[2] - بقره ،238.

[3] - انعام 92.

[4] - نهج البلاغه خطبة 173.