راغب اصفهانی نوشته است: «سَرَف» تجاوز کردن از حد در هر کاری است که از انسان سر بزند. اگر چه استعمال آن در موارد انفاق مالی مشهورتر است. گاهی به خروج از اعتدال در مقدار مصرف و گاه به چگونگی بذل مال اطلاق می‌شود و لذا سفیان گفته است آنچه در غیر طاعت خدا مصرف شود اسراف است، گر چه مقدار آن کم و ناچیز باشد.[1] بنا به مفهوم سخن راغب و بر پایه شواهد فراوان در قرآن و حدیث، اسراف به هرگونه تجاوز از حد و زیاده روی گفته می شود و در هر حال عملی ممنوع، محکوم و مورد خشم و انزجار خداوند متعال است. خداوند در سوره اعراف می‌فرماید:

 «کلوا واشربوا و لاتسرقوا انه لايحب المُسرفين؛[2] بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست ندارد.»

[1] - المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی، ریشه سرف.

[2] - اعراف:29.