جامعه‌ای که در آن افراد به جاى همدلى در پى تخریب و جدال با يكديگر باشند، به رستگاری و بهروزى نخواهدرسید؛ این چنین جامعه‌ای علاوه برعقب ماندگى، شوكت و اعتبار خود را در نزد دیگر جوامع از دست خواهد داد.
اصلاح ذات البين و ايجاد تفاهم و زدودن كدورتها و تبديل آنها به صميميت و دوستي، يكي از مهمترين برنامه‌هاي اسلامي است. در تعليمات اسلامي به اندازه‌اي به اين موضوع اهميت داده شده كه به عنوان يكي از برترين عبادات معرفي گرديده است. حضرت امير(ع) خطاب به فرزندان بزرگوارش مي‌نويسد: «من از جد شما پيامبر (ص) شنيدم كه مي‌فرمود: اصلاح دادن بين مردم از نماز و روزۀ يكسال برتر است.»
از دیدگاه امام علی(ع) انسان برای اصلاح بین افراد باید ابتدا بخ اصلاح رفتار خود برسد، سپس به اصلاح دیگران اقدام نماید.
در روابط افراد یک جامعه، اگر حس نوع دوستی، زير دست پروري، گذشت، خير خواهي، احسان، خدمت به خلق، تعاون، اصلاح و سازش بين مردم و نظاير آن وجود نداشته باشد، قطعا چنين اجتماعي رانميتوان سعادتمند دانست.
امام علی(ع) از قول رسول اکرم(ص) نقل می‌کند که اصلاح بين مردم را بر نماز و روزه برتري دارد. این موضوع به این علت است که مهمترين هدف شارع مقدس، اجتماع انسانها تحت لواي اسلام، سلوک دسته جمعي به سوي خدا و منظم کردن امر دين است