در يك خانواده منسجم، پويا و اعتدال‌گرا هر يک از اعضاء در كارها و رفع سختي‌ها و مشکلات با هم ديگر مشاركت و همكاري دارند. ضروري ترين عامل در استواري هر كانون انساني، (تقسيم كار) است و در تعيين چگونگي تقسيم كار، بيش از هر چيز مي بايد به استعدادهاي تكويني مرد و زن نظر داشت و چنين دقت نظري بدون بهره گيري از افق برتر وحي امكان پذير نخواهد بود.[1] از سويي علي بن ابي طالب(ع) در خانه با همسرش زهرا(س) همكاري می کرد. كار خانه را زهرا به اختيار خودش انتخاب كرده و علي (ع) به او تحميل نمي كند. در عين حال علي (ع) مي‌خواهد فشاري بر همسر عزيزش وارد نيايد (و در كارها به او كمك مي‌كند).[2]
هنگامي كه رسول خدا (ص) پيشنهاد تقسيم كار در منزل امام علي (ع) را مي‌دهند، حضرت فاطمه (س) مسرور شده و رضايت خويش را اين گونه ابراز مي‌نمايند:
«فَلَا يَعْلَمُ مَا دَاخَلَنِي مِنَ السُّرُورِ إِلَّا اللَّهُ بِإِكْفَائِي رَسُولُ اللَّهِ ص تَحَمُّلَ رِقَابِ الرِّجَال؛[3] جز خدا كسي نمي‌داند كه از اين تقسيم كار [كار منزل برعهده زهرا (س) و تدبير امور بيرون بر عهده علي (ع)] تا چه اندازه مسرور و خوشحال شدم، چرا كه رسول خدا مرا از انجام كارهايي كه مربوط به مردان است، بازداشت.»
[1] - جامی از زلال کوثر، ص132 و 133.
[2] - انسان کامل، ص296.
[3] - بحار الانوار، ج43، ص81.