صفحه19 از20
یکی از بسترها و لوازم داشتن زندگی توام با آرامش و محبّت، به کار گیری صبر و تحمل رطول زندگی است. بنابراین با فهم این نکته که غیر از حضرات معصومین(علیهم السلام) اکثر ما انسانها دچار لغزش و خطا می شویم، زمینه را برای اغماض و چشم پوشی از لغزش های احتمالی فراهم می نماید. همچنین زن و مرد با همفکری و سنجیدن تمام جوانب مسائل و مشکلاتشان از هر گونه تکروی و خود کامگی و استبداد رای باید اجتناب نمایند. زندگی بدون صبر و تحمل همچون حبابی در هواست و عامل ورزیدگی و پختگی زن و مرد در اثر رعایت این مسئله است. امام در فرمایشی زیبا میفرمایند:
«الصَّبْرُ أَحْسَنُ خلل [حُلَلِ] الْإِيمَانِ وَ أَشْرَفُ خَلَائِقِ الْإِنْسان؛[1] صبر نیکوترین خصلت ایمان و ارجمندترین خوی انسان است.»
[1] - غرر الحکم ،ص281