امام على (عليه السلام) حسن خلق و صداقت را سرآمد ايمان معرفى نموده و مى‌فرمايد: «راس الايمان حسن الخلق و التحلى بالصدق؛[1] سرآمد تمام وظائف اخلاقى براى افراد با ايمان اين است كه خود را به اخلاق پسنديده متخلق سازند و به زيور راستى و راستگويى بيارايند.»
بنابراين، اهميتى كه اسلام براى اخلاق حميده قائل است، هيچ مكتب و مذهبى آن اهميت را قائل نیست. اسلام پاداش هر عمل شايسته را مبتنى به حسن خلق مى‌داند. امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«ان الله تبارك و تعالى ليعطى العبد من الثواب على حسن الخلق كما يعطى المجاهد فى سبيل الله يغدوا عليه و يروح؛[2] خداوند به بنده خود در مقابل حسن خلق، پاداشى مى‌دهد همانند اجر مجاهد در راه خود، كه روز و شب در فعاليت و كوشش باشد.»
خداوند انسان را زيبا و نيكو آفريد، لكن اين انسان است كه بايد اخلاق شايسته كسب كند و خود را به زيور آن بيارايد. جرير بن عبدالله مى‌گويد: پيامبر خدا(ص) خطاب به من فرمود: «انك امرء قد احسن الله خلقك فاحسن خُلقك؛[3] اى جرير، خداوند تو را نيكو آفريد، تو نيز با حسن خلق و زيبائي‌هاى اوصاف حميده، صورت باطنى خويش را پسنديده و شايسته بساز.»
حضرت اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) فرمود:
«حسن الخُلق للنفس و حسن الخَلق للبدن؛[4] خُلق نيكو و زيبا براى جان آدمى است، و خَلق نيكو براى بدن و جسم انسان است.»
[1] - فهرست غررالحكم ص 94.
[2] -بحار الانوار،ج68،ص377.
[3] - سفینه البحار ج1 ص 410.
[4] - فهرست غرر الحکم ص 95.