کاربرد نبت برای خلقت انسان:

   رویاندن نبات هم مثل خلقت انسان است و از نشانه های خدا در آسمان و زمین است که در آیه 17 نوح این واژه به صورت تشبیه ذکر شده است.

« وَ اللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً »

«آرى و خدا بود كه شما را چون گياه از زمين به نحوى ناگفتنى رويانید.»

   در المیزان آمده است: خدا شما را از زمين رويانيد، روياندن نبات چون خلقت انسان بالاخره منتهى مى‌شود به عناصر زمينى، خلاصه همين عناصر زمين است كه به طور خاصى تركيب مى شود، به صورت مواد غذايى در مى آيد، پدران و مادران آن را مى خورند، در مزاجشان نطفه مى شود پس از نقل از پشت پدران به رحم مادران و رشد در رحم كه آن هم به وسيله همين مواد غذايى است به صورت يك انسان در مى آيد و متولد مى شود. حقيقت نبات هم همين است.[1]

   بار دیگر به آفرینش انسان باز مى گردد و مى افزاید: خداوند شما را همچون گیاهى از زمین رویانید تعبیر به(انبات) و رویانیدن، در مورد انسان به خاطر آن است که اولا آفرینش نخستین انسان از خاک است ثانیا تمام مواد غذائى که انسان مى خورد و به کمک آن رشد و نمو مى کند از زمین است، مستقیما مانند سبزی ها، دانه هاى غذائى، میوه ها یا به طور غیر مستقیم مانند گوشت حیوانات است. ثالثا شباهت زیادى در میان انسان و گیاه وجود دارد. بسیارى از قوانینى که حاکم بر تغذیه، تولید مثل، رشد و نمو گیاهان، بر انسان نیز حکمفرما است .این تعبیر در مورد انسان بسیار پر معنى است و نشان مى دهد که کار خداوند در مساله هدایت فقط کار یک معلم و استاد نیست بلکه همچون کار یک باغبان است که بذرهاى گیاهان را در محیط مساعد قرار مى دهد تا استعدادهاى نهفته آنها شکوفا گردد.^[2]

   انسان در برخاستن از عناصر طبيعت و زمين، در رشد تدريجى، در كهن شدن و خشك شدن، در با ثمر بودن و بى‏ثمر بودن، در تغذيه از زمين، در نياز دائمى به مربى و باغبان، مثل ساير نباتات است.^[3]

[1] . طباطبایی، المیزان، ج 20، ص 49

[2] . مکارم، نمونه، ج 25، ص 77

[3] . قرائتی، نور، ج 10، ص 235