دکتر مهشید بشیری موسوی[1]
چکیده
انسان از سویی، موجودي اجتماعی است و زندگي در كنار ديگر انسانها، از نيازهـاي ذاتي اوست و از سوي ديگر، وجود تفاوتها و اختلافات نژادی، زباني، قومي، مذهبي، ... تهديدكنندة اين نياز اساسي، به شمار مي رود. در طـول تاريخ، وجـود انـواع جنگهاي نژادی و قومی و... گوياي اين واقعيـت تلـخ اسـت كـه در صـورت نارواداری، سایه شوم جنگ بر سر جوامع انسانی سنگینی میکند. یکی از راههای اجتناب از ايـن وضعيت، گسترش دامنة رواداری بين آنها اسـت. به این مفهوم که به منظور همزیستی مسالمت آمیزِ افراد بشر که در دیدگاهها، عقاید، اعتقادات و سایر ویژگیهاي خود، متفاوت هستند؛ فرمول متمدنانهای استفاده شود که آن فرمول، "رواداری" است. به گونهای که انسانها آنرا در کلیه مناسبات و مراودات اجتماعی خود، بهکار گیرند. مطابق با اسناد بینالمللی و کوششهای سازمان ملل متحد و نهادهای وابسته به آن از جملۀ ونسکو یکی از بهترین روشهای مبارزه با جنگ و خشونت، آموزش رواداری و صلح از راه نظام تعلیم و تربیت است. آمـوزش رواداري، مـؤثرترین وسـیله در راسـتاي مبـارزه بـا مظاهر نارواداري و به تبع آن، ارتقاء حقوق بشر و آزاديهاي اساسی است. از آنجایی که هدف غایی و نهایی از اعمال و پیاده سازي رواداري، جـایگزینی فرهنـگ صـلح بـا فرهنگ جنگ میباشد؛ آموزش رواداري نیز باید بر این هدف، معطـوف باشـد. در ایـن راسـتا، آموزش بایـد در بطـن و مـتن خـود، حـاوي اصـول و ارزشهـاي روادارانـه باشـد. از اینرو ضـرورت تعبیـه اصـول بارورکننـده رواداري و ارزشهاي روادارانه در محتواي دروس و برنامههاي آموزشی، از همان ابتدای کودکی توصیه میشود. بر این اساس، آموزش رواداري، مؤثرترین ابزار به منظور دستیابی به فرهنگ صلح میباشد.
کلید واژه: آموزش، صلح، رواداری، تساهل، خشونت، افراطگرایی
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید استادیار دانشگاه پیام نور واحد دوبی