امانت و امانت داری - خيانت در امانت

فهرست مطلب

خیانت در امانت یکی از رذایل پست اخلاقی است که در آموزه های دینی به شدت از آن نهی شده است.امام علی(ع) در این زمینه می‌فرماید:

«... مَنِ اسْتَهَانَ بِالْأَمَانَةِ وَ رَتَعَ فِي الْخِيَانَةِ وَ لَمْ يُنَزِّهْ نَفْسَهُ وَ دِينَهُ عَنْهَا فَقَدْ أَحَلَّ بِنَفْسِهِ الذُّلَّ وَ الْخِزْيَ فِي الدُّنْيَا وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ أَذَلُّ وَ أَخْزَى وَ إِنَّ أَعْظَمَ الْخِيَانَةِ خِيَانَةُ الْأُمَّةِ وَ أَفْظَعَ الْغِشِّ غِشُّ الْأَئِمَّة...؛ و هر که امانت را سبک بشمارد و همانند چهارپايان چراگاه خود را در وادي خيانت قرار بدهد، و خود و آيين خود را از آن پاک نگرداند، در دنيا خود را خوار زبون و پست و رسوا گردانيده و در روز واپسين خوارتر و رسواتر خواهد بود، و به راستي که بزرگترين خيانت، خيانت به امت، و زشت ترين دغلکاري، دغلکاري زمامداران است».[1]

امام(ع) در اين نامه، که آن را براي يکي از کارگزاران نوشته است، دايره امانت را توسعه بخشيده، و پس از بيان نتيجه خيانت در امانت در دنيا و آخرت، بزرگترين امانت براي کارگزاران را امانت امت اسلامي دانسته است. و در نتيجه، خيانت به اين امانت را بزرگترين خيانت به شمار آورده است.

«مِنْ أَفْحَشِ الْخِيانَةِ خِيانَةُ الْوَدائِعِ؛بدترين نوع خيانت، خيانت در امانت ها است».[2]

 

[1] - نهج البلاغه، نامة 26.

[2] - همان، حکمت 6.